İSTANBUL - 22 yaşındaki Litvanya kökenli Aliona Bozbey, Türkiye'de yaşayan annesini görmek için 2003 yılında İstanbul'a geldi. Kafasında Türkiye'ye yerleşmek gibi bir düşünce yoktu. Ancak İstanbul Boğazı onu büyüledi. Ekonomi eğitimi almaktan vazgeçti, Türkçe öğrenmeye başladı. 'Yabancı Damat', 'Arka Sokaklar' gibi dizilerde ve 'Süper Ajan K9' sinema filminde rol aldı. Son zamanlarda televizya Prenses Perfinya dizisiyle çocukların kalplerini kazandı. 1.75 metre boyunda ve üç yabancı dil bilen Bozbey, kendini Türk gibi hissetiğini söylüyor ve ekliyor: “Daha yolun başındayım. Öğrenecek çok şey var.”
'Prenses Perfinya' Alona Bozbey sorularımızı yanıtladı:
- Türkiye'ye geliş öykünüzü anlatır mısınız?
Annem İstanbul'da yaşıyordu zaten ablamla beraber annemi görmek için yazları istanbul'a geliyorduk. Ama o zamanlar Türkiye'de ilerde yaşayabileceğime en ufak ihtimal bile vermiyordum. Liseyi bitirdiğimde bir boşluk içine girdim. Annem burada yaşadığı için onun yanına gelmeye karar verdim ama Türkiye'de yaşamak değildi esas amacım. Sadece karar vermem gereken bir dönem içine girmiştim. 2003 yılında İstanbul'a geldiğimde de kaldığım dönem süresince buranın kültürünü örf adetlerini araştırmaya başladım. Merak ettiğim bir yerdi çünkü. Hakikatten bir araştırmacı gibi İstanbul'u köşe bucak gezdim. Boğaz Köprüsü'nü ilk gördüğümde büyülendim. 'Aman Tanrım bu ne güzellik, bu nasıl bir yer, burada ne öyküler ne hikayaler vardır?' dedim kendime. Burada kalmama sebep olan şey İstanbul'un beni büyüleyen güzelliği oldu. Hayatımın dönüm noktası idi. O dönem Türkiye'de yaşamaya karar verdim ama aynı zamanda eğitimimi aksatmamak önemliydi. Üniversitede ekonomi bölümünü kazanmıştım ve açık öğretimle okumaya başlamıştım. Aynı zamanda kendimi alıştırmaya çalışıyordum Türkiye'ye. İlk işim Türkçeyi bütün güzelliği ile öğrenmek oldu. Hani bir laf vardır, 'Hayvanlar koklaşa koklaşa insanlar konuşa konuşa anlaşır' diye... Yalnız derdimi anlatmak için değil bütün vurguları ve aksanıyla bir Türk gibi düşünüp bu dili öyle konuşmayı hedefledim. Çok çalıştım. Geceler boyu Türkçe okudum, Türkçe düşündüm ve Türkçe konuştum. Bana yardımcı olacak fonetik kitaplarını aldım. En büyük korkum ben Türkçe konuşurken aksanımdan kökenimin belli olacağıydı. Ama bunları aşmayı başardım. Benimle konuşan artık nereli olduğumu öğrenince çok şaşırıyor. Bu da bana gurur veriyor.
- Ekonomi eğitimi aldınız. Oyuncu olmaya nasıl karar verdiniz?
Ekonomi okumam ailemin isteği üzerine oldu daha çok ama benim hep içimde oyuncu olma isteği vardı. Mesela ilkokulda öğretmenimiz 'Büyüdüğünüzde nasıl biri olmak istersiniz? Yazın. Liseden mezun olduktan sonra yanıtlarınızı size vereceğim' demişti. Ben büyünce oyuncu olmak istediğimi yazmıştım. O zamanlar 8 yaşındaydım. Lise bittiğinde ilkokul öğretmenimiz bize bu yazıları geri verdiğinde çok duygulandım. Çocukluğunuza ait bişey o tertemiz hayaller. Düğünümü ve evleneceğim insanı bile yazmışım. Şans yüzüme güldü ve hayallerimin bir kısmı gerçek oldu. Üstelik yabancı bir ülkede gerçekleşti bu hayaller. İlk projem 'Yabancı Damat' dizisiydi. Kadroya dahil olacağımı öğrenince dünyanın en mutlu insanı oldum. Bana açılan ilk kapı asla unutamayacağım bir andır. Oyunculuk anlamında da ilkokul birinci sınıfa başladım böylece.
- Kendinizi geliştirmek için neler yapıyorsunuz? Oyunculuk eğitimi aldınız mı, almayı düşünüyor muzunuz?
Bol bol kitap okuyorum tiyatro ve oyunculukla ilgili. Kitap okumak zaten dünyanın en güzel şeyi bence. Çünkü öğrenmenin sonu yoktur. Özellikle bu meslekte. Oyuncluk eğitimi almadım ama mutlaka almayı düşünüyorum. Yaşım buna müsait çünkü.
- Türkiye'de beğendiğiniz, model aldığınız sanatçı ve oyuncular var mı?
Daha çok yolun başındayım ama oynuculuğunu benimseyip örnek aldığım sanatçılar var. Mesela Bennu Yıldırımlar, Nurgül Yeşilçay, Nebahat Çehre, Türkan Şoray, Binnur Kaya. Erkeklerdense Erdal Özyağcılar, Şener Şen, Fikret Kuşkan, Çetin Tekindor. Bunun yanı sıra sıkı bir Cem Yılmaz hayranıyım.
- Türkiye'de, özellikle sanat camiasında yabancı olmanın zorlukları var mı? Ne gibi zorluklar yaşadınız? Kimlerden yardım aldınız?
Yabancı olmanın zorlukları var elbette. Herşeyden önce bir önyargı ile karşı karşıyasınız sürekli. Mesela iş görüşmesine gittiğim bazı yerlerde çok çirkin şeylerle karşılaştım. Günlerce ağladığımı bilirim. Çünkü kendinizi tanıtma sürecindesiniz ve size destek olabilecek hiç kimse yok. Bu işi yapacaksanız, ayakta kalmak ve güçlü olmak zorundasınız. Ama bu sadece bu sektöre mahsus bişey değil, her işin zorlukları var. Benim sadece hayallerim vardı ve peşinden gittim. Hayatımda herşey istediğim gibi oluyor. Bana en büyük desteği annem verdi Beni hiç yalnız bırakmadı ve bana çok inandı.
-Ülkenizdeki sanat sektörüyle Türkiye'yi karşılaştırır mısınız? Ne gibi farklar var?
Litvanya 4 milyon nüfusu olan bir yer. Türkiye'de yapılan işlerle kıyaslanamaz. Tiyatro var ama sinema ve dizi sektörü henüz burası kadar gelişmiş değil. Fakat sanat açısından bakarsak işler farklı. Bana göre her ülkenin sanatı emek gerektirir ve bunun önünde eğilmesi gerekir. Sanat kutsal bişey çünkü.
- Türkiye'nin en çok nesini seviyorsunuz?
Türkiye'ye aşığım daha ötesi var mı
- Çocuklara yönelik bir dizide oynamak size ne gibi bir sorumluluk yüklüyor?
Öncelikle şunu söyleyim ki çocukları çok seviyorum. Sonuçta canlandırdığınız karaktere o kadar çok inanıyor ve benimsiyolar ki artık bir yerden sonra onların kahramanı oluyosunuz. Yaptığınız herşeyi taklit etmeye başlıyolar ve sizi örnek alıyolar. Dolayısıyla söylediğiniz en ufak bişeyden sorumlu hissediyosunuz kendinizi. Amacımız iyi bir örnek olmak. Beni iyi bir örnek olarak gören çocuklar varsa da ne mutlu bana...
- Prenses Perfinya dizisinde canlandırdığınız karakterin yapmaya çalıştığı gibi herşey barış ve dostlukla çözülebilir mi?
Benim felsefemde de bu var zaten. Barış ve dostluk dünyanın en büyük gereksinimi. Bütün ülkeler barış dostluk ilkesi ile hareket etseler çözemeyecekleri meseleleri kalmaz gibi geliyor bana. Dostluk ve barışın, düşmanlık ve savaşı bu dünyaya yaşam biçimi kılmaya adamış bazı odakları değiştirmesini umut ediyorum. Benim bugüne kadar kin duyduğum yada nefret ettiğim kimse olmadı, olamaz da... Birine kızsam bile 10 dakika sonra unuturum. Öncelikle insanların birbirine karşı olan sevgisi kalıcı olmalı. Hatta buna layık olmayan insanlara bile sevgi vermeli ki o da değişebilsin...
- Oyunculuk anlamında hedefleriniz neler? Kendinizi 10 yıl sonra nerede görüyorsunuz?
Güzel bir soru... Bakın o zaman şöyle yapalım. İlkokulda bana ne olacağımı sorup o yazdığım mektupu saklayan öğretmenim gibi siz de bu sorunun cevabını saklayıp lütfen bana 10 yıl sonra verin. Öncelikle oyunculuk denen okyanus için henüz mayomu giydim, ayaklarımı suya yeni soktum. Neresinden başlayacağımı şu an kestiremiyorum ama gerek tiyatro, gerek oyunculuk hakkında ön bilgileri yutarcasına kitaplardan okuyup bir bilimsel altyapı yapmak istiyorum. Buna teori kitapları da dahil. En kısa zamanda oyunculuk ön eğitimi veren tiyatroların kurslarına katılmak istiyorum. Bu şekilde kendimi hazırlarken Türkiye'deki tiyatro, sinema ve dizi film dünyasını bana yararlı olacak gözle izleyerek bilgi sahibi olmaya çalışıyorum. Bu arada benim iç dünyamı hazırlayacak hikaye, roman, şiir gibi hem Türk edebiyat dünyasını tanımak hemde benim duygu bütünlüğümü oyunculuğuma yansıtacak kitapları okumak istiyorum. Ben bu işi çok ciddiye alıyorum. Yarın seyirci karşısına çıktığım zaman işi ciddiye aldığımı oyunculuğumdan görmeleri lazım. Çok sevdiğim bir büyüğüm bana şöyle demişti. "Sen rolünü, komedi ya da dram, ne kadar ciddiye alıp emek ve enerji verdiğini görürlerse seyrici de seni o kadar çok sever." İşte ben kendimi 10 yıl sonra söyledikleriminin tam olmazsa da yarısından fazlasını başarmış olarak görmek istiyorum Oynadığım her rolde yalnız rolü sunmak değil onun ötesinde benden birşeyler kattığımı belli eden bir tat vermek istiyorum seyredenlere. Umarım bana bu yazıyı 10 yıl sonra gösterdiğinizde söylediklerimin yarısından fazlasını başarmış olurum.
- Hedeflediğiniz ve mutlaka oynamak istediğiniz bir rol var mı?
Yok. Var dersem size yalan söylemiş olurum. Çünkü daha çok yeniyim. Yalnız şunu da belirtmek istiyorum seyirciye tat verecek, onu düşündürecek her rol bana heyecan verir.
İlerlemek için fotoğrafın üzerine tıklayın
- Birlikte rol almak istediğiniz oyuncular kimler?
Ben ilerde birlikte rol almak istediğim büyüklerime onlarla oynayabilme kalitesine ve kıvancına erişebilmek için öncelikle çok çalışmam gerektiğini biliyorum. Buraya isimler sıralasam pek inandırıcı olmam. Çünkü ben onlarla oynamak istesem de bakalım onlar beni ister mi?
Anasayfa 
Latest images 
